Güz'ün Yaz'a Küskünlüğü

Gece gündüze devrederken karanlığını
Güneşin ışığı yetmemiş,
Gecenin karanlığını kamufle etmeye
Gün yarı karanlık
Belli ki gecenin kasveti var hala üzerinde...
Güneş de yorgun, anlaşılan sıcağı onu da bunaltmış
Gecenin gölgesinde bir yerlerde serinlemekte...


Birazdan belki de yağmur yağacak
Kuruyan toprağa can
Solmuş çiçeklere hayat verecek
Gecenin gölgesinde serinleyen güneşe
Belki de ilk defa dua edecekler
Hayat buldukları için damlalarında...


O zaman ben karanlığı da seviyorum
Gecenin gölgesine sığınmış güneşi de
Yağan yağmurlar karanlığın gizemindeyse
Can buluyorsa toprak
Yağmurları da seviyorum ben
Hayat verdikleri için çiçeklere...


Şimdi hafiften de bir rüzgâr esiyor
Sanki fırtınaya göz kırpıyor
Ama çabalar boşuna fırtına da yorgun
Umursuzca omuz silkiyor
''Daha yazdayım ben''
Henüz tatil bitmedi dercesine,
Tıkıyor kulaklarını hafif esintilere...


Doğa ise hala yemyeşil
Sarıya bürüneceği günlerine bir yenisini eklerken
Baktığımda doğanın tüm renklerine,
Gelecek günlerin hayaliyle içim kararıyor...
Ağaçlar, çiçekler
Bilmem farkındalar mı ama
Onlar da suskun...

Derken;
yine güz'ün yaz'a küskünlüğü başlar
Yapraklar dallarında tir tir titrer...
Sonbaharın küskünlüğü yaza zordur
Kışın ayazı da sonbahara...
Hayat bu
Bir dargın bir barışık
Sürüp gider...


_Kardelen_