Ha Koptu Kopacak
Ben vurgun yemişim kötü kaderden
Gülmedi yüzüme ne gelir elden
Kurtulmadı başım elem kederden
Toz duman kaplamış toprağa döndüm
Nem almış duvar gibi zor ayaktayım
Unuttum gülmeyi hergün yastayım
Bu gün dünden beter çürümekteyim
Kar altında kalmış yaprağa döndüm
Dayanılmaz acılar sardı bedeni
Tanıyamaz oldum ya gelip gideni
Nerede bitirir bilmem bu dertler beni
Tek kanal çalışan böbreğe döndüm
Nedir felek bunca kinin benimle
Uğraşmak ne haddime söyle seninle
Hep gelirsin fırtına yağmur selinle
Kan yaş içinde çırpan kirpiğe döndüm
Mehmet Dağal derki dünya yalandır
Hoş bir sada anı bizden kalandır
Kırılmış dökülmüş ömrüm talandır
Ha koptu kopacak ipliğe döndüm
hüzün yumağı bir şiir mükemmel ayaklardı hayat her şeye rağmen yaşamaya değiyor yinede
kutlarım muhterem abim ellerin dert görmesin selamlar.
ömre ve yaşama dair uhdelı bir zerzenişti her dize..yaşadıklarımız bazen çileli bir durum olsada yaşamak güzel şey be hocam.. çok güzeldi hocam..yüreğinize sağlık.. saygımla