Haberin Var mı

Mevsimleri hayra yordum senin için,
Gördün mü?
Yalnızlığın sesini yüreğimin sesiyle bastırdım,
Dinledin mi?

Ben seni çok sevdim
Uykumda,
Uykusuzluğumda,
Karamda,
Akımda,
Gittiğim her yolda.

Umuttun sen,
Bir umut...
Gözyaşlarımı gökyüzüne sundum,
Haberin var mı?
Yağmurlar beni kıskanmasınlar diye.

Ben seni çok özledim,
Zaman tünelinde gezip,
Ömrümü heba ettiğim her anım gibi.
Ben seni,
Sensizliğin harcanıp durduğu,
O üç kuruşluk sevdalarda bile,
Çok özledim.

Bugünümü heyecanla bekledim,
Belki gelirsin diye,
Senin dışında herkes geldi,
Bir sen gelmedin.

Ben seni çok sevdim,
Sevip de kahrolur,
Kahrolup da yaş olur,
Yaş olup da,
Nem olur gibi.
Ben seni çok sevdim,
Kuruyacakken ıslanır,
Islanacakken kurur gibi,
Her şekilde çok sevdim ben seni.

Gelme artık yâr!
Bendeki her şey sana aitken,
Bir kez daha gelme.
Sevme beni yâr!
Çok ağlarsan,
Çok yanarsın,
Çok yanarsan,
Çok kanarsın...
Gelme bana artık yâr!
Tüm sabahlar senin olsun,
Gecelerin hüznü bende dursun
Mutlulukların en güzeli seni sararken,
Hayalin kokunu bıraksın yastığıma,
Sarıldığımda beni uyutsun.
Gelme bana artık yâr!
Biz, biz olabilmeyi çoktan unuttuk.

Ben seni çok sevdim,
Haberin var mı?
Senden çok da nefret ettim,
Aşkım yalnız kalmasın diye.
Duyma beni yâr!
Duyarsan,
Acırsın...
Ben seni,
Sensizliğin ortasında,
Yalnız kalmış sevda tünelinde,
Yalanlarla aldattım!

Düşünürsen bir ara,
Utanırım.
Seni,
Sana benzettiğim insanlarda bulmaya çalışırken,
Kendimi aldattım!
Aldanmamış sevdamdın yâr!
Hâyâllerimin ortasında kayıp gidince,
Neye uğradığımı şaşırdım...

Ağlıyorum haberin var mı?
İstesem,
Verebileceğin bir mendilin var mı?
Bir umuttun sen,
Umut...
Yaş olup akınca,
Umutlarımda ıslandı,
Kahrolma yâr!
Bu masal çoktan tozlandı!