Habersiz

Her yerde, her şey de karşıma çıkarıyor kader seni, bilmiyorsun

Bir kış meyvesinin kabuğunda

Kokusunda

Tadında

Acı bir tat damaklarımda

Soyulmuş, çırılçıplak

Sen bu meyvenin tadını bilmiyorsun

Kitapların sayfalarında seni kokluyorum, bilmiyorsun

Cümlelerinde

Kelimelerinde

Harf harf

Nokta nokta

Derin bir iz var yaprağında

Yırtılmış, simsiyah

Sen bu şiirin aslını bilmiyorsun

Artık daha çok duyuyor kalbim, bilmiyorsun

Gecelerde dinlediğin şarkılarını

Yıldızlar getiriyor bana

Yüreğimin evleri harap olurken

Her notasında

Ben seni dinliyorum hala

Sen bu ela türkü nasıl yazıldı bilmiyorsun

Nakış nakış ördüm gözlerini bilmiyorsun

Zihnimin en kuytularına

Heyelanlar vurdu toprağıma

Su olsan ya, dupduru

Berrak

Akmazlara sürülmüş yaprağıma

Sessizlikten kurumuş boğazı

Çatlamış dudakları bilmiyorsun

Bir tek şiirim var şimdi, senden öte, bilmiyorsun

Kıt’alar

Dizeler

Bir de şair

Kalemini kırmışlar

Başının üzerinde sayfalar, parmağında kağıt kesiği

Sen bu kitabın sonunu bilmiyorsun

Çağlar aştım seninle bilmiyorsun

Artık küçük değil adımlarım

Bir dev gibi büyüyorum

Ayağımda yeryüzü

Başım dağlar kuşanmış

Sen bu sevdanın aslını bilmiyorsun