Hadi Gidelim Anne

Hayat öyle yılışık ki
Bilmem bana cebri ne
Yapışıp kaldı debelendi benimle
Akreple yel kovan inatlaştı
Ötelesen
Gitmeyi bilmez
Hani sözden anlasa!
Sürükleyip hapis etmezdi kendine
Çelmeler takıp düşürmezdi
Kan kusturup kök söktürmezdi
Bir gün anne belki bir gün
Güler diyorum bana da
Güller bırakır buselerime



Sensizliğe kulaç atarken
Pejmürde gecenin koynundan çıkar
Çok yorgunum
Yaralıyım
Dert katmerli bende
Sabır taşı kehribardan
Çatlayıp döküldü
Ayaklarımın dibinde



Dokun anne;
Acılarımı kundaklayıp
Sineme bastım
Aldanma yürek yangınıma
Çok üşüyorum
Tut yüreğimden
Nasıl çırpınıp debelendiğini gör
Mutluluktan mıdır sence
Hiç olmadım
Yoksa acıların dilsizliğinden mi?
Anla ne olur
Bir tek sen anladın zaten
Şefkatle sevip sarmaladın
Dilinde güneşi kıskandıran sıcaklığın
Gözlerinde ki cenneti gördüm
Tenin kokusuyla kutsa beni
Tanrılara kafa tut
Korkum yok ki
Ne ölümden
Ne de zalimin zulmünde
Hadi gidelim anne