Hainsin Ölüm

Bir başka hüzün saçar ölüm
Kendi yalnızlığından bitap düşmüş geceye..,
Apansız takıverir hain çelmesini,
Henüz yeşermeye yüz tutmuş, mis kokulu baharlara...

Acımasızdır işte ölüm
Yoktur başka bir yüzü...

Hıçkırık olur akar durmadan
İçindeki ince sızı
Ahlara sığmaya çalışır usanmadan
Yüreğinin dinmeyen acısı...

Sinsisin işte ölüm
Yok, senin başka bir yüzün...

Pusu kurmuşsun ayrılıklara bihaber
Ne gözler görür, ne kulaklar dinler
Çektiği azabı bir ten duyar
Çırpınışlar yetersizdir, figanlar çaresiz

Hainsin işte ölüm
Yok, senin başka bir yüzün...
Sen ancak ağıtlarda can bulur,
Kara toprakla sıvanırsın...

Soğuksun işte ölüm, buz gibi
Yok, senin başka bir yüzün...
Ah! Ölüm,
Senide, henüz annesiz bıraktığın masum öksüzün
Anne diyen haykırışlarında öldüren ben olsaydım...