Hak Ediyor muyum ki

Bir sesin kalmıştı yüreğime armağan,
Onu da koparıp alıyorsun hiç acımadan!

Öyle ya bütün acılarının sebebi benim,
Sokağında ölen kedileri de benden bil.
Çocukluğunun bütün uçurtmalarını ben indirdim
Ve evinin kapısına kâbusları bırakan benim.
Seni küstüren hayata,
Dostluklara yüklediğin manâları boşa çıkaran
Bakışını ihanete çevirende benim ya!
Olmadı hangi taşı kaldırsan hepsinde
İncinmene sebep benim ismim!
Hatta ben sana Züleyha değil,
Kin ve nefretim!

Haklısın hiç kalma kör olası gözlerimde,
Dilim ismini dillendirmesin,
Kirlenirsin...
Sesin değmesin yüreğime,
Sesimle tükenirsin...

Benim dünyanın düzenlerini bozan,
Bütün umutlara mezar kazan
Ve nerede bir intihar duymuşsan
Tek sebep benim!
Oldu olacak yaşadığın aşkların acısını
Depreştiren de ben olayım
Ruhunu kanatmak için
Ve kuruyan çiçeklerin köklerini ben söküyorum
Mevsimlerinin ayaz kokusuyla da ben esiyorum,
Üşüyen ellerin ısınmasın diye.

Hatta her akşam evine ekmek götüren babaların
Yollarında bir eşkiyayım!
Savaşlarda ölen çocukların hepsinde
Benim parmak izlerim.

İyilikler beni terk etmiş belli...
Bütün kötülüklerin sebebi benim ki;
En değerlimce bu kadar...
İncitiliyorum...
Baksana,
Sen hariç kimse bilmiyor
Ne zulümler hakkettiğimi,
En tuhaf ölümlerden geçmem gerektiğini.

15 Nisan 2010 (tek kelimelik son sesle tükenir zaman vedadır şimdi bütün sesler)