Hak Etmeyene Vermeyeceksin Gönlünü Arkadaş

Sanki denizlerin bile kıskandığı gözleri taşırdın mabedinde
Adının her geçtiği satırlık kağıtlar, hüzüne boğulup yıpratır kendini..
İsmini her yazışımda, ağlardı kalemim kağıtlar üzerine.
Damla damla akıtırdı mürekkebini satırlarıma kan misali...

Oysa ki yüreğimin bile kaldıramadığı satırları yazıp göz yaşı akıtırdım ben.
Bu gece Samsun feryat edip ağlasın üzüntülerime.
Dağlar taşlar yıkılsın..
Donsun denizler.. Hırçınlığını vurmasın kıyılarıma..

Hani hep derlerdi'de inanmazdım.
Sevmeyeceksin arkadaş , bağlanmayacaksın kimseye.
Bir kere bağlandınmı bir daha kopamazsınn..
Oysaki cahil çocuklardaki gibi bir kulaktan girip diğer kulağımdan çıkmış öğütler.
Farkedemedim ..

Ben olmuştum
Kahbe dünyanın kahbe yüzüne aşık olan.
Ben olmuştum
Suskunluğumu içimdeki çığlıklarla yıkıp kavuran.

Kör düğüm olmuş hayallerim
Geri dönüşü olmayan çıkmaz sokaklara girercesine
Kimi zaman insan nefret edişlerinin adını; ihanet olarak kazımıştır yüreğine
Kimi zaman beyaz kağıtlara beyaz kalemle yazmışsındır onun adını kahbece..

Belkilerin arkasına sığınmaktır umudunu kaybetmek
Ya belkilerine sığınacaksın , ya da umutlarınla yaşayacaksın bu köhne hayatta.
Ben ummadık anda ummadık mucizeler beklercesine bekledim seni
Sevgi nedir bilmeyen şu göynüme gömmek istermişcesine.
Ama bazen nitekim nedeni olmayan sonuçlara çıkabilir aşk piyangosu
Bazen çırpınan balık misali baka kalırsın takıldığın kancanın ucuna.

Duyduğun sözlerin, gördüğün yalanlarla karışıp allak bullak olmasıdır hayat
Paslı bir demirin gecenin en tatlı saat'inde uykunu kanatması gibidir.
Belkide umudunu yitirmiş hayalleridir insanı bertaraf eden.
Ve sessizliğe büründüğün andır çaresizlik
Son baharı bekleyen papatya gibi . .

Kaybetmekten korkmamalı insan bazen azıcıkta olsa sevinmeli
Çünki her gidişin ardından yeni bir sayfa daha açılır hayatında bembeyaz ve tertemiz..
Sevmekten'de korkmamalı insan ;
Onun adını işlemeli kalbine silinmeyen işlemeli ve pullu yazılarla..
Ama çokta süslememeli onu kalbinde , çok da değer vermemeli
Çünkü insan en çok değer verdiği şeyi çok erken ve çok çabuk kayberdermiş.
Ve en çok üzüldüğü anı , en çok değer verdiği kişiyi kaybedince anlarmış insan.

Onca sevilecek güzellikler varken
İstenmedik bir kalbe el uzatılması ne acıdır insanın.
Ama aşk bazen imkansızı sevmektir ,
Senin olmayacağına bile bile ona gönlünü karşılıksız vermektir.
Ve herşeyi bile bile onun için çaba sarfetmek ne acıdır bilirmisin ?


Ama çoğu aşkta bir açıklık hissi vardır.
Ya sen seversin o sevmez seni , ya sen sevmezsin o sever seni..
En doğrusu nedir bilirmisin ?
Hak etmeyene vermeyeceksin gönlünü arkadaş..
Bir kere verdin mi gönlünü ellere, birdaha koparamazsın.

Ne garip değilmi insanın hayatı tek içimlik bir sigara kadar olması.
Bazen kaybetmemizin tek nedeni en güzel ve özel cümlelerimizi;
Son dal sigramızı saklar gibi saklamaktır , içimizde tutmaktır kelimeleri

Hayat bazen bir bulmaca gibir
Yukarıdan aşşağıya , aşşağıdan yukarıya, bazende sağdan sola.
Her bulmacanın sonunda bizi yönlendiren harflerin toplamıdır hayatın açılımı

Ben bazen yapboza benzetirim hayatımı.
Yaşadıklarımı ve yaşayamadıklarımı hatta yaşayacaklarımı bile bir tabloda toplamak İsterim
Velakin tekbir parça hayata bakış açımızı değiştiri verir.
Tek bir parça bile bütün hayatını alt üst eder insanın..

Ve ben bazende nota'larımın arasında ararım hayatımı.
Ya flüt'de ya kemanda ya klarnet'de,
Ya da bağlamada olduğu gibi akışına bırakırım hayatımı umarsızca.
Nota'ların rüzgar gibi estiği bu yaşantımda ,
Tek bir beste bile bir araya getirmişliğim yoktur benim.
Tıpkı senin adını kalbime kazımayı beceremediğim gibi.

Sanmaki hala düşünüyorum senii..
Ben ömrümde bir kişiye taptım o da Allah'tan sonra..
Onuda eller aldı götürdü benden..
Ya o alacak bu canımı
Yada senden önce taptığım Allah..