Hakikat

Ve şimdi, adaletin terazisinde bir tüy kadar hafif, bir dağ kadar ağırım. 

Kendi içimde yankılanan hükmü dinliyorum: Kim yargılayabilir yargılayanları?

Zaman, bir cellat gibi bileğindeki kılıcı bilemekte. 

Merhamet mi? 

O çoktan darağacına çekildi, 

boynunda suskun bir ilmek. 

Göğsümde taşınan ahlar, 

kelimelerden azade bir dil konuşur; vicdanın kalemiyle yazılan ve gözyaşıyla mühürlenen bir hüküm.

Ben, adaletin kor ateşinde dövülen bir demirim. 

Ve bilirim, 

her yargıç bir gün kendi mahkemesinde sanık olur. 

O gün geldiğinde, 

mermere kazınan o tek kelime yankılanacak: 

Hakikat.