Hakim Bey

Zamansız dayadım yüreğimi bu âlemin kapılarına
Hakim Bey

Kaypak yaşantıların iğrenç nefesini soluttular
Merhametle uzandığım her el
Mengene gibi yapıştı gırtlağıma
Beni dost çukurlarında boğdular
Sıktım ellerimi
Kırarcasına kenetledim dişlerimi
Damarlarımda çıldırdı kanım
Hakim Bey

Muhtaç yüzler, kimsesiz ve yetim garipler
Hüzünlü bakışlarını gözlerime diktiler
Umut oldum kararmış gecelerine
Gökyüzünden kopardım yıldızları
Nasırlaşmış avuçlarına bıraktım
Gaspedilmiş ömürlerini önlerine serdiğimde
Kanattılar gözlerimi
Düşlerimde vurdular beni
Hakim Bey

Kimse için inancımı satmadım
Fıtratımı da bozmadım Hakim Bey
İyi insan desinler diye bir çabam da olmadı
Vurgun baharları üşüşse de saçlarıma
Hicranla bestelesem de dualarımı
Yine sevdim papatyaları
Yine dilek tutarak kıskandırdım yıldızları
Hakim Bey

Bu âlemde yaşanmaz
Bu âlem vedalarla ömrümü de soldurmaz
Ben bu âlemin adamı değilim
Sitemim, naz makamım vardır
Mısralarda yetim sevdalarım
Karnı bıçaklı anılarım vardır
Ben bu âlemin adamı değilim
Varsın, doğmasın mehtap bana bu yaz
Namerde boynumu bükmem
Bunu da sicilime yaz
Hakim Bey

Yaz fermanı, darağacında kısılsın sesim
Özgürlüğe selam yaz Hakim Bey

Kimse yakışmadı demesin
Ferman elindeyse namerdin
Öldürülürken inananlar
Atılıyorsa kahkahalar
Bana göre değil bu galibi olmayacak kavgalar
Hakim Bey

Şimdi dağıt isyanlarımı bu âlemin seherlerine
Rüzgâr vursun feryadımı kahpelerin yüzlerine
Özlem duysam da demli çaya, sert tütüne
Gün doğanda kefensiz gömün beni
Hakim Bey!