Halime Bay/kuşlar Gülüyor.

Tahta arabalar koynunda idi yakut gözlü kedi ..
Saman alevinden daha hızlı yanıp söndü ışık böceğinin lambası
Paslı bir kapı menteşesinin çığlıkları , yankılandı boş koridorda
Yüksek ökçeli kadın bir hışınla tokatladı gönül hırsızını

O günden sonra Hiçbir mevsimin adı verilmedi sana ..
Ağustos böceği nispet aylarında ..kan ve ter ..
Bütün Sevdaları sandık içinde
Kemiriyor izindeki tahtakurusu

Uçurumun çarpanlarında intihara kalkışıyor afilli kuş
Bilekleri kesik jilet yarası ..
Haline üzülen anemon ...gözlerinden katil damlıyor..
O an evrenin dudakları mühürleniyor...

Evren dışında kala kalıyorum dımdızlak..
Halime bay/kuşlar... gülüyor...