Halvet

Çek beni, ellerinle,
-günaha çek!
Bir fasıl geç, damarlarıma sıcaklığınla
Yoksa, nasıl ateş saçar bir çiçek?
Aşkın çıkar yolu, şu meşk olmasa!

Aş hadi utanç duvarını,
-hadi, aş!
Ar damarını çatlat!
-saçıma sür yüzünü!
Ya muskalara yaz adımı,
-taçlandır yahut tohumu!

Çıkarsana deliğinden şuh yılanı!
-sorsana pınarı iliğinden!
Delirtir yoksa inadına beni;
-sarnıcına siner tortum, dillenir kuş gibi
-teninden tenime iz düşer benleri,
-kıraç yanım dellenir.

Göç vakti gelir, zemheri ayaz güdük kaçar
Epeyce telef olur ya turnalar,
-uzaktan sorti bellenir
Korkum, ecele kılıf değil;
-daha, çok günüm var!

Kah, halefi şatafatın; kah derdine selef
Hedef tahtası sanki şah damarım,
Eylüle de hiç borcum yok!
-gitmesini bilirim!

Zevkine düşkün sarkaç niyetine bir öğün,
Çakır keyif olurum;
-dillenir şarkım, ezgiler kurban,
Şuruba dönen bir dirhem can suyum, iksirine bansın
Hele bir şerhini koysun dilber dudağı;
Şart olsun ki; imanı gevrer adamın,
-yahut 'ele verir talkını!'

Nasıl sıkar bilsen, şu ibrişim kuşağı;
Panzehir zanneder ya uşağı, aktara nispet;
-ziftlenir çay kaşığı zakkumu!
Biber sürseler de diline, avradım olsun!
Âhir zaman aşığı bu, hiç sallamaz
Yine de arpadan olur, yılkı atın ölümü.

10-11.09.2009