Hamayıl

şuur ötesi yarınlara gebe hayatım,
yansız yaltaksız gemiler göçer benden
haberdar edilmez ulaklar sürmüyor atlarını
günü sürümde kazanır acılar kervanı
bir sudan medet umarım
ağlamalarım kalır cesed-i viranemden

hani diyorum ben olmasaydım ya
kimin payına düşerdi bunca çekilmez söz
hani diyorum sevgiliye gözüm değmeseydi
bana reva olur muydu bunca ateş/köz

boynuma inançsızlık içinde asılı
yüce sözden eser olmayan yazılı yardan hamayıl
öteberi daniskasında
ne söylesem boş işte umut hep umut
kervan geçmez bedenimden öte
kum tepelerinde toprak kokusu
örtünür üzerime yar gözleri pul pul dökülür yüreğim
söz tükenişinde suskuya bürünürüm
kimsesiz mecnunum ya
leylasız çöl ateşinde sürünürüm

yar adı göğsümde asılı hamayıl
en kutsi dualardan yüce saymak dileğim

sözün tükendiği yerde ben yar dilinde tükendim