H'ân-ı Şivân

..... ........



Ağla Hayat
Ağla da
Aksın
Dağılsın hûrî nûrî makyajın
Çakal tellâlların çatal dillerinde
Çarşı mezât dolansın
Kaç metelik edecekse
Birkaç metrelik bez üzerinde
Ölüme metreslik eden
Kahpe çirkef yüzün



Oyy benim gizlimdeki yaram
İyi belle yerini
İyi belle sebebini
Seni gayr-ı meşrû bir veled
Bir piç gibi
Şeceresinden kovup
Kimliğinde istemeyeni
İyi belle



Sükûtu
Edep erdem belleyip
Senden bîhaber
Senden s'aklı
Senden g'izli
Ne çok Sen biriktirmişim meğerse
Kuzgunî izbelerimde
İçimde
Biribirini basa basa ezen
Herc û merc mâşer
Arasât Arasât mahşer
Sanırsınsın ki
Sırât'tan düşüşüme gün vermiş takvimler



Söyle hadi
Söyle şimdi
Bendeki bunca Senle
Nasıl başedecek
Bîçare zavallı benliğim
Bîkes bîses tekilliğim



Başka diyârlara
Duvak duvak kar yağardı
Benim içime
Çakım alâz Saîrî nâr
Çökerdim dizüstü
Avuçlarımı sürte dürte cehennemin en dibine
Eteklerime doldururdum Senden Arta Kalanım'ı
Parmaklarımın kesiklerini dolduran
Kan bulaşığı
Kıymık kıymık mısra kırığı
Kelime artığı
Başkalarının
Nefeslerinde oğuşturduğu ellerinin arasında
Kardan adamı olurdu
Benim
Nereye koyacağımı bilemediğim
Kemikleri epriyen
İlikleri eriyen ellerimde
Hârdan Adam



Adının üstü örtülmüş bir şivânın
Kuduz şıvgınları
Bata çıka
Tırnak toynak gezinirken sinemde
Kan susuşlarımı
Şiir sanıyorlar ya bir de
Yarıp gövdemin orta yerini
Ve
Kazıp k'atıp mukaddes toprağını
Mâbedim bildiğim makberine
Bir ölü daha gömüyorlar

Yapmasınlar



BİR SENDE ŞÂİRMİŞİM MEĞER