Hançer

Eski bir tren yolunda yürüyorum.
Sanki bana bir şeyler anlatıyor,
Kızıl, kahverengi.
Ve altında ağaçlar, eski...
Ama her an endişeliyim,
Sanki bir tren çıkacak ortaya,
Dehşet, trajedi...
Sesini duymam gerekmez mi?
Önce içimden tabi...
Böylece kurtulabilirim ondan,
İçimde yarattığım gibi.

Öylece susup dinlemek yerine,
Bakıyorum sadece önüme,
Yolun uzandığı yöne.
Hala sanıyorum ki,
Varacağım durağıma.
Belki de sadece,
İnanmak istiyorum buna.
Biri varsa söylesin,
Arkana baksana diye
Ya da biri çıksın söylesin,
Kulağıma sessizce.