Hangi Mazinin Külüsün Sen

Bir zirve seçelim haydi kendimize
Ağlamak, susturulmuş bir çocuk olsun
Gözlerindeki yaş olalım aşk mendilimizle
Sessiz ve boş odalarda yuvarlanarak
Eskil gölgeleri çiğneyelim sevgiyle
Hicaz şarkılar demleyip bir çaydanlıkta
Zülfüne sevda işleyeyim aldanışların
Gözlerindeki panayır sevinçlerine kapılarak
Sana bir çırpıda evreni indireyim
Gönlümdeki yüce sevgiyle...

O düğümlü boğazımızda eski zaman düğünleri
İyileşmemiş sancı odalarında enjeksiyon kokuları
Mızraba tutunan çığlıklara söz olup birlikte
Savrulup ötelere, yırtmak bütün karanlıkları
Çığlık olmak bir menzilde, sarılmak isyanlara
Geceleri uyutmak seninle düşlerin sıratında
Ve tutunmak yüreklice bütün anlamsızlıklara...

Ah benim yüreğimde harelenen asırlık yangınım
Hangi mazinin külüsün, gül açtıran yüreğimde!
Sen içimdeki kuytu orman, sen isimsiz polenim
Sen nasırlı avucumda aşkla sakladığım biletim
Kirpiğinin coğrafyasına yaşanası düşler ektiğim
Gir ruhumun saraylarına, sana güller dereyim...

Hüznün yağmuru tez diner, sinemde bakışların yanar
Yokluğunun kor cennetindeyim, hep seni düşünürüm
Umutlar serdim aşkın pazarlarına, sevenle bölüşürüm
Dilimin yangınıdır sevdan, üşüdükçe aşkı örtünürüm
Seni anlatmayan masallara öfkem, düşlerle avunurum
Kıyısını arayan sevgi dalıyım ben, dalganla savrulurum...