Hani Korkmayacaktım Aşktan

Her ertesi doğduğunda yeni güneş
Bir kara bulut boyuna en eş
Aşk sevdaya dönüşürse
Etrafı kaplar
O an kertesine gelir ruhlar
İnsan olup bitenden bihaber

Aman ha şimdiden
Aşk ihtimaline binaen
Çukurun en derine gömün
Yuğun acıya aşina aşka uzak toprağında
Kalp aşkın atımsız vuruşuna ayarlı
Vurgaç sevdalara kaç kulaç kala
İstemsiz ölmeleri duymayayım
Beklentisiz selaları aminleşmeyeyim
Ayarsız insanlara hesap sormayayım
Ben hiç ama hiç aşık olmayayım
Hani bir gönül verecektin, korkmayacaktım aşk dan?

Korkuyorum karanlıklara hapsolmuş ışıktan
Evrenin tüm güneşleri çıkartamaz oradan
Yulaf çorbasını tutturamazsın azıcık yoğurtlan
Ayrılıktan öteye kaça parçalanır ki
Aşk kirliliği yaratmış atık yürekler
Ruh moleküllerimi de yüreğinde ayrıca unutsak
Hep yalanları patlatsam acılara yakalaştıkça
Balonu gibi ağzımdaki pembe çilekli sakızın
Uzun kirpikli kadın burda olmasa yaşadıklarını yaşamasa
Duymasa sokağa atıldıktan sonra şaire olduğunu
Hani bir aşk şiiri yazacaktın korkmayacaktım aşk dan?


Puhu pencereme tünemiş
Bulaşmış sihri gül kanıma
Deme sezgilerim ısırır yüreğini
Uğursuzluğun yılan gözleri
Akmış kalın pullu kaderime
Gülüşünün altındaki imzan bile sahte
Vur kaç sevdaların gri tonuna istinaden
Erte durdum hep eşikteki aşka
Atkuyruklu saçımdaki yaldızlı toka kıvamında
Teklif ettiğin aşk çok parlak bana
Yok ertesi sevda bundan başka
Gökyüzünün iki kat mavi ruhu
Perşembeye az kala yapışmış saçıma yahu
Uyandığım da fark ettim perde açılmış
Güneşin okları yerlere saçılmış
Diz boyu yalnızlık kokusu
Ne sözlerim durdurabilir
Ne de ağlayışlarım döndürebilir

Suskun adam ses ver
Küstüğümüz yeşil çayıra geliver
Uzatsam saçlarımı bayıra
Severmisin yine dünden az bugünden fazla
Bende kalan sadece bir çıt kırımlık aşk sancısı
Hani bir aşk öğretecektin , korkmayacaktım aşk dan?