Hanımeli Kokulu Şiir

Dilimin ucunda kekeme cümleler
Anlatılmaz bir masal O

Sarımsı bir şiir gibi yazılmalı
Dolma kalemle
Siyah veya mavi yakışmaz
Damıtılmalı Hanımeli çiçeği

Eskimiş zamanın çerçevesi
Ama içinde renkli gençlik portresi

Aynalı yüzünde saçını tarar güller
Bestelerin elinde türkü tokası

Üşüyen tenlere koşar
Ardında yorgun bir yürek ıhlamur

Çıkarsız sevmenin kırışıklarını ütüleyen bir çift el

Kurak iltifatlara dörtnala koşar yağmur at’ları

Şifa arayanlara
Bahçeli ilaç kutularında demet demet çiçekleri

Yaralı dallara tüner merhemleri

Mavi imgelerde uçurtma uçurur şiirleri

Bir yetim görse
Kocaman gözlüklerinde telaşla akar nehirleri

Rize’nin kanaviçe sine nakış işler iyilikleri

Çeliğe su verir fedakarlığı

Gecede leke diye düşünse yıldızları
Silmek için beyaz beze döker Güneş’i

İklimlerden gelir kanat sesleri
Çöllere göç eder içinden vaha’ları

Önümden geçerken melekler şiirler
Buğday teni biçer tebessümü

Bu şiir

Şair-Yazar Sebahat Karagöz Ablama ithafen yazılmıştır