Harabe

yalnızlık ucunda susturucu olan bir silah

ben ki kalabalıkta vuruldum ona, dünya eğildi boşluklara

yedi kere gözlerin geçti gözlerimden 

bir tren rayını terk etti, vagonlarını bırakıp

piyonlar kalmıştı tahtada sadece, oyuncular şaşkın

böyle bir şey değil mi zaten aşk ve biz

bir düşünsene uzay zamanda nasıl da yokuz seninle

olur olmadık yerlerde, aklıma uğruyorsun ya, yapma!

haçlı istilasına uğramış gibi kalbimiz, nasıl da talan

oysa yüzünün iyileştiremeyeceği harabe yoktur yeryüzünde

yüzün ki baktığım bütün ufukların ardında, hep uzak...

teselliler verebiliriz birbirimize belki ama unutamayız asla

sen de biliyorsun  bunu, kalabalıkta vurulanlar da

ki acılar albümlerde saklanan fotoğraflar gibi içimizde durur

beklemek demirin paslanmasıdır olsa olsa

başka türlü açıklayamaz fizik bilimi, kalmanın çürümüşlüğünü

eminim böyle düşünmüştür gaz odalarındaki yahudi kızları da

bir kere de merhamet kazansa, sen gelsen, otursak yüz yüze

dünya yedi kere yıkanmış gibi açılsa yeniden, olmaz mı ha?