Harf Göçü

/güzlerinden geçtim mevsimlerin, sona dokunan takvimlerde
ama gözlerinden geçemedim senin
çünkü sana okunmuştu şiirlerim.../

biliyorduk
muradına erememiş kahramanların,
kerevetine çıkma telaşımızdı çocukluk.

-I-

masalını beğenmeyen kahraman'a,

avuçlarından çekip aldım hayat çizgini, mısra yaptım
kelimelerden şiir ördüm üstüne
ömrün oldu şiir
yaranamadım...

gözlerimi bıraktım baş ucuna, içinde sen vardın
aynalardan hazandı, aylardan nisan
lisanı eksik kaldı mısralarımın
baktın, yalnızca kendini gördün aynalarda
tüm ayların sızısıyla gözlerimi senden çekip aldım
göremediklerinin üstüne basa basa ağladım

ama biliyorduk,
harf göçüne maruz kalmamış kaderin,
keder diye okunmadığı bir şiirdi mutluluk.

-II-

şairini beğenmeyen şiir'e,

dokunduğun her kalem kendi intihar mektubunu yazdı
dirilmedi yeminlerin, dirilmeyecek bir sondu bu
ve öldürdün içi tebessüm dolu cümleleri
ve gömdün geceydi, ve öldün sayfalar boyu...

oysa mavisini sana ayırmıştı gök ve yüzünü bana
belki de senin yüzündendi martıların içimi sevmeyişi
senin yüzündü çünkü paylaşamadığımız
yıllar geçse de yokluğuna alışamadığımız.

ve bilemediğimizden sustuk
tutulmamış sözlerin göz bebeğinden,
yanağımıza süzülmemiş bir yaştı umut

unuttuk...