Harftim Duvarında Aşkın

mıhlanmış
ince bir harf iken
duvarında aşkın

ruhun ayazında donmuş masallara vuruldum
umursamadım baharın kör adetlerini
son satırı kalbim olan şiirler yazdım

başka türlüydüm işte
nasıl desem
eksik bir kelebek sanki,
rüzgâra sevdalı
bir kum tanesi belki
ama taşın acısını duyardı elim
aşinaydım bütün ayrılıkların ahına

sustuğumda
ağlayacağını bildiğim biri vardı
simli, ipek ellerini sevdiğim
teslimdim

öylesine bir günde
yeniden ikna olurken hayata
sabrı ömrümün
ağacın tohuma durduğu yağmur,
sağlam bir ağlayışın ardından
yüzüm gibi

varken yok, yokken var gibi