Hasatsız Z/amanlar

Nefesi içine sığmayan kızgın bir dev
sarı sayfalardan akıyor kuzguni siyahın içine
sininde ezan tınısı yükselirken sol döşünde bir seyrime
haykırsa duyan olur mu kimsesizlik hücresinde


kızıl alevin ortasında yanıyor ayakları
kar suları emmiş başak taneleri


bir tarafı hep bereli...
dökülür hasatsız z/amanların


yüreğinde bir cendere kuyusu


çaydanlığı ateşte yakar gibi
tırnağını etinden söker gibi
ecel şerbetinde içer gibi


gecenin puslu resminde
_dişleri kamaşır hüznün_


yine o dev pençesini geçirmiş iliklerine
iri kıyım dertler topluyor eteklerine
bir karış kaldım topuklarında
gül dikeni gibi batan...


//ah! ulan hüzün...
'dişini bilersin' zımpara taşı olmuş yüreğinde//
tuzu kuru güneşin salamura koyağında
sızarsın...



kader dört gözlü âmâ dağ -bayır dolaşan

bindiği atın terkisinde yolunu şaşıran

kara kalem yazgılar, silinmezinden akıtınca mürekkebini

tüm makamlar hüzün-i...

küf kokulu limoni duygular