Hasbıhal-4 Kendimi

Sevdanın tutsağı oldum kapında
Cemaline esir kıldım kendimi
Bir gün olsun aman vermez yapında
Kısır döngülerde buldum kendimi

Anlamını çözemezken bir sesin
Gönlüm seni arar durur nerdesin
Daraldım içinde demir kafesin
Esir pazarından aldım kendimi

Aklımda sevdanın adı kalmadı
Dilimde dünyanın tadı kalmadı
Bir yudum su dedim veren olmadı
Derin Ummanlara saldım kendimi

Bir damla suyundan içerim diye
Vakitsiz vadesiz göçerim diye
Sırat köprüsünden geçerim diye
Deli taylar gibi yordum kendimi

Bir deli sevdayla vurdun sen beni
Ne bir gün aradın ne sordun beni
Cehennem ateşi yakmazken beni
Bir kibrit çöpüyle yaktım kendimi

Gözleri kör olan görmez bu hali
Özünde er/i/meyen bilmez bu hali
Sevdan ile yanan Kerem misali
Savrulmuş külümden sordum kendimi

Tarak vurup saçlarını tarama
Varımı yoğumu verdim harama
Eyüp gibi kurtlar düştü yarama
Asuman kefenim, sardım kendimi

Şirkinden bir eser kalmadı serde
Hesapsız kitapsız düşürdün derde
Salacam dururken ortalık yerde
Ab-u Kevser ile yudum kendimi

Kal de yaratıldım özde rab eyim
Henüz söylenmedik sözde dâreyim
Sevginin özünde sırda Kabe'yim
Kur-an diye ben okudum kendimi

Bir canımı yâre verdim hediye
Beyhude dolandım yâr diye, diye
Nasıl bir haldeyim görsünler diye
El aleme rezil ettim kendimi

Bir Mecnun'da gördüm bendeki hali
Savruldum çölünde toprak misali
Görenler diyor ki Ozanca deli
Kendi oyunumla yendim kendimi



Ozanca/İzmir