Has/dert/ret

Doğduğu candan kopar insan.
Güvendiği yer değildir geldiği;
Sıcak, soğuk artık çevren.
Bir damla candan doğan hayat,
Perçin perçin imzasını kazır cana.
Her anda,
Daha bir direnir,
Hayat, ilk geldiği gün gibi değildir.

Kopmuştur artık en özden.
Yeniden doğmak için,
Başka bir öze doğru,
Her gün yeniler kendini.
Ve içten içe
Eklemeler yapar ruha.
Hergün sallar
Sağlam bildiği yer.
Kaç fırtına eser bu ummandan
Küçük tekne yürek çırpınır
______________________çırpınır
____________________________hiç durmadan.

Rotası üflendiği aleme yönelmiş,
Hep bir yanında eksiklik bilmiş.
Hasrettir her zaman,
Kendine yakın ne varsa,
Susar onlara.
Lakin bulduğu her şey
Onu biraz daha gurbet eder,
Gurbet, onun hep içinde saklanmış yol.

Hasrettir gözlerine,
Hasrettir ellerine,
Hasrettir o sıcacık gülüşlere,
Nasıl kopmuşluksa böyle
Vardıkça en çok özlediğine
Bir daha düşer ayrılık ateşine.
Giriftir hayat, çözdükçe karışır,
Aradığı gerçek.
Anlar ki, Bu hasretlik hiç
___________________bitmeyecek...

(Şubat 2010)