Hasret

Her şey zaten terk etti beni,
Bari sen kal da önümü göreyim.
Dağların ardına saklanıp da,
Bi çare, ellere bırakma beni.

Güllerle bezeliydi behçem yanında.
Dert etmezdim bir çok şeyi.
Bir gülüşün değerdi cana,
Sen güllerimi gülüşünle kurutana dek.

Güllerim büyüdü sardı bahçemi,
Her değdiği yer yaraladı bedenimi,
Hoş kokusu bir tuzakmış halbuki,
Sen gittiğinden beri kendimi bilemez oldum.

Gittiğin yerde yaşarım hala,
Yaşamak denirse bu gelen başa.
Bedenim yaşar ama ruhum yanında,
Bir o kalmıştı bana, onu da sen alma.

Çok günlerim geçti ruhumla senden ayrı,
Ruhumu değil de en çok seni özledim.
Çektiklerimi bir Allah, bir ben bilirim,
Ya ruhumu , ya sevgimi ver artık geri.

Ama gittiğin yer uzakmış bilemedim.
Kor gibi düştü hasretin içime göremedin.
Ama elbet bir gün altında yerin,
Birleşir bu bedenler gül olana dek.