Hasret Yansımaları - 2

Sen giderken:
Nefesini savur rüzgarıma gözlerimde süzül
Dokun dudaklarıma
Ellerinde öleyim demiştim
Duymadın

Gittin
Bıraktığın hayatın rengi yok gözlerimde
Güneşim, siyaha boyanmış
Gökyüzü hüzünlü
Deniz, tan yerinin kurşuni ağartısı
Geceyi sorma hiç
Bil ki
Yıldızlar küskün
Gülümsemez
Duvarına duman sinmiş soğuk odama

Bir masam var bilirsin
Bir ayağı diğerlerinden daha kısa
Üstünde hasretine kurulmuş başı bozuk bir saat
Sağ köşesinde
Griye bulanmış düşlerimin döküldüğü
Sen hatırına beyaz kalan sayfalar


Gittin ya arkana bakmadan
Bir solukluk ömür kalmıştı yaşanmaya değer
Çektim gidişini içime doyasıya
Bir gül aldım açılmamış kan kırmızı
Dalından koparılmış
Kimsesiz
Adını ?'sen''koydum
Şimdi her gün
Sen yerine ?'sen''i seviyorum.

Gittin be gülüm
Oysa
Avuçlarımda bir parça umut büyütüyordum
Sabah uyanmama sebebim vardı
Ekmek kırıntılarından
Pencere pervazında kuşlara sofra kuruyordum
Artık gelmez oldular
Ben mi..
Ben
Adı sen olan
Yaprağı siyaha çalan bir gülün
Kurumuş simasına gözyaşı döküyorum

Gittin ya
Rengini çaldığın sabahlarıma
Masmavi bir ölüm gülümsüyor.