Hasretim Gül Kokan G/özlerin

çok sevene hasret k/aldıysan
uzak esiyorsun

bahar kokusu
senli rüzgara kapılan seher y/eli
hasretim
bahar kokan gözlerin


kasım ayında yapraklar dökülür
belki kalanlar savrulur
senli yağmurlar yağar
ne belli
belki
yağar içimin sancılı sensizliğine

evet
sevgimiz uçan bir balon gibi
yere düşünce gül tikeni b/attı
ne uçan ne gülen k/aldı
acıların kıyısında duran tekneye
ne yolcular b/indi nede kaptan
gemi sallanıp durdu kendi yurdunda

hey gidi dünya neyi işaret ettiysen
kelamınla yürek sızısı tomurcuk b/ağladı
büyüyen fidanlar
kasırga savurur yürekleri

tufanlara uğramadığı zamanlarda
içim senle y/anardı
gül kokan anlara....
hasret kokan g/özlere

tenine yayılan kekik kokusu
yüreğine sevda dokusu işledi
gönlümün yaraları açıldı
sen benimsin canımsın
ilk gülümsün uçup giden sevda misali
darağacı ipinden arta kalan düğümler

belki
gönlün yarasına baharla gelen yağmur düşer
yüreğim senle soğur
kim bilir

belki
deli gönül sevdalanır
içimde dünyalarımla yollarına düşen
her gözyaşı derman yara s/arılır

gelince
bir türkü tuttur gönlüme
zember ayazına k/alınca
gönül sıcaklığıyla hüzünler uçar
pişkinliğin endamı k/alır

gönlümün yarasına derman eyler
nerdesin ey sevgili
gel gayri

gelirsen
kırmızı fistanınla gel
gözlerimin ışığını somur
belki doyamadığım gözlerine
hasretin görürür

gel ay ışığında
görünmez acılara
yüreğimin karasına rojda olursun

gel
geleceksen
elinde bir tutam tuz serp acıların ekşisine
gönlüme yara saldığın bağlarıma
gül serdiğim yollardan gel

gelince..
acılarla gülümse
biraz gülsün gözlerin

göznuru içimi k/özlerin
dolsun sensizlik hasreti...
bahar kokulu
kekik kokulu sevdam

hasretim
gül kokan g/özlerin

17 Kasım *11* Karataş