Hasretimi Dindiremedim

Birkaç söz söyledim ama
Aranan adam oldum dünyada
San ki çamur attım cihana
Ben avuçlarımda biriktirdim
Yok etmedim vatan sevgisini

Susturamadım dilimi
Yok edemedim içimden geçeni
Dur demeyin zincir vurmayın dilime
Söz olmazsa sebebim olmaz
Aman, aman demeyin sakın
Ses olmazsa yaşam olmaz

Uzaktayım ta uzakta
Belki birkaç kulaç uzakta
Yokum belki yoldaşlar aranızda
Bende aynı cihandayım
Aynı oksijen peşinde

Kaçamaklar yaşadım
Geçtim denizlerden
Yol aldım vatanımdan
Aldım başımı gittim uzağa
Fakat yok edemedim diyarımı

Özgürlük peşinden koştum
Aşktan yardan vaz geçtim
Belki diyarımda kendimi küçülttüm
Ama ben vatan sevgisini
Ayrılık yarasını büyüttükçe büyüttüm

Ben ayrılığa katlandım
Belki cihanda bir iz bıraktım
Adımı sorana hatıralar yazdım
Koştum yürüdüm özgürlüğe
Geçtim diyar diyar ulaştım
Cihanın her köşesine

Yaşadım el memleketlerinde
Göremedim toprağımı, ırmağımı
Her acıya dayandım
Özgürlük için yaşadım
Hiç bir şey istemedim yaşarken

Vatanıma borç bildim nefesimi
Hasret çektim, özledim güzelliğini
Büyüdükçe büyüdüm el memleketinde
Adımı yazdırdım tarih defterine
Ama yüzüm gülemedim


Hasretim bitsin istedim artık
Ben giderken aranızdan
Bir isteğim oldu vatanımdan
Verselerdi bana küçük köy kasabasından
İki metre bir alan bir de çınar ağacı
Mahkûm kaldım el toprağında
Vatan sevgisi taştı bağrımdan
Ama hasretimi dindiremedim