Hasretimin Dikeni

acısı kavruk bir hikayeden düştün 

gözlerimin kan kızılına 

akşamdan kalan kederli cümleleri topluyor devrik anılar

mektup sanıyorsun ya yazdıklarımı

ama öyle değil 

tozlu yolculukların kimsesiz yanı kaldı göz çukurlarımda

ve eriyorum

yüzüme serpiştirdiğim

özlem ateşinde

deniz kokulu ayak sesleri geliyor

taaa ötelerden 

dur ses etme

çocukluğum cılız sesle

geçiyor ölü balıkların arasından

hatırlamak istemiyorum artık

yak gitsin

geçmişe takılı kalmış

kahkaya karışan ahraz ağlamaları 

yitirdiğim ne varsa

hala tütüyor acısı gönül aralığında

sıkı sıkı kapat bütün yoklukların kapısını

ve sen benden sakın gitme

hüznüme gül koyan sevdamın hasret dikeni

sen yüreğime b'attıkça güzelsin ki