Hasretimsin

Tutunduğum ümit ağacındaki
Dallar koptu
Fırtınalar savurdu ötelere
Aşk membaından suladığım
Güzel bahçemde
Ne gül kaldı, ne de menekşelerim

Kayalıklar yastık oldu
Yorgun başıma
Şimşeklerden, yıldırımlardan
Kararan gökler
Dağ başında,
Geceyi tadarak, boşluğa yuvarlanırken
Rüyalarına hayalim girecek
Nedamet yakacak, büyük alevler

Ruhundaki rüzgârın içli nağmelerine
Dudağım dudağında sonsuz baharı arar
Gözlerim aşkı arar bitmeyen
Rüzgârlar.
Talih fırtınasının önünde yaprak gibi
Savursa da uzaklara
Bir taşa yabancılar kazısalar da ismimi

Yaktığın ateşi bırak söndürme
İçimde bir şeyler çoktan kırıldı
Gözümün seli dinmiyor artık
Sana değil aşkımıza ağlıyorum
Belimi büküyor böyle ayrılık
Dayanılmaz oldu hasretin...

Osman Baylar