Hasretin Ateş

Hasretin ateş olmuş gönlüm de
Kavuşturun beni vazgeçilmez yârime
Yanık izleri doğuyor düşüncelerime
Hasreti aklıma düştüğün de...

Ne dört mevsimin sahip olduğu gerekçeler,
Ne on iki ayın sahip olduğu günler,
Ne de üç yüz altmış beşlik yılın sahip olduğu saatler,
Ancak ona olan hasretimi onsuz yaşadığım sevgim anlatır...

Gitmeyi istediğin günleri hatırlayordum...
Her saat başı soruyordun, ayrı bir çekingenlikle
Sen gitme dersen gitmem, yanında kalırım diye,
Fakat gitmeyi ne kadar istediğini gözlerinden okuyordum...

Seni üzmeyecek cevaplar arıyordum kendi kendime
Çünkü bu bendeki yürek kıyamıyordu seni hiçbir zaman üzmeye
Gitme desem kalacaktın yanımda belki mutlu olacaktık birlikte
Fakat senin mutlu olman yeter canım, sen gitsen de bu yürek beklemekte...

İşte öyle canım sana gitme diyemedim ve sen gittin
Söyleyemedim işte hasretim, sana kendimden pay biçtim
Pişmanlığım değil bunlar, özlemim sadece, hasretime olan sevgim
Birbirimizi hasretle sevmeye yemin ettik,
çünkü biz bugün kavuşacağımızı bildik ...