Hasretin Yollarda K/aldı Uyandır Sevdiğini

Ağlama gönül ağlama
gönlüm sensiz neyler yaşarken ayrılığın ölümü de çok acı bırakır

elbet bir çaresi bulunur kuruyan gözyaşların biraktığı izler
hasretin yollarda kalınca uyandır sevdiğini

şimdi ben yalnızlığın peşine düştüm sana sevdamın kırık bir aşk masalı gibi
düşlerime sardım aklıma gelen başımda geçer mi s/andın

bizim buralarda uçan turnalar karlı dağlarda üşürken
uçan kuşlara selam söyle onlarda bulur senli yolların gül kokan has bahçesini
sızılarım dinermi bir selamla heberin varmı dardayım hasretin bağrımı deliyor

sen bakıyordun uzak bir diyardan yüzüme hüzünlü gülüşlerim bile kalmadı
gönül tellerime bir sızı sardırdın geçmeyen acılarınla yollara düştüm yar
yokluüğunla var saysam da acılara bırakıp gitme Nazlı can

yürek sularım çağlamıyor artık kurudu gözyaşım hasretinle
ayrılığın sensizliğin başıma vursada gönül derbeder oldu
yüreğimdeki sular dondu tek başına üşüdüm sıralı dağ yamaçlarında

söyle sevdiğim içimdeki ışıklar söndü buzlu havada solan yürek sularım
yine hüzünler vurdu yüzüme kör talihin pençesine gürbet hasretine
senden kopuşum olamaz ki ayrılığın torba dolusu kum torbası gibi ağır
kurşun geçmez sevdaya desekte yüzüm hüzünlere büründü

dost diye nicesine sarıldım o dost beni yad eylesin diye
yorgun karlı dağlarım doluya tutunurken gözümde yaşlar kurudu soğuk havanın selinde

sana attığım taşlar yosun tuttu Nazlı Can
şimdi o taşlardan medet umarsan ölüm gelir mezar taşıma
sensiz ölmek yaşanmaz ir bilsen yine düşünmezsin zalım yar deyişine
sen olmadan yaşamak nedir ki ölüm gibi

gel gayri sevdam beni terk etmez yollarına gözlerim sel oldu
sular durulmuyor sensizliğin yak ateşininle yansın buza dönen gönlüm
gönlüm senden vaz geçmezken sen başka alemin düşüne savrulma gülüm

gönül b/akmıyor artık gözlerim görmez kimseyi senin güneşin b/atınca
gözlerim koşmuyor hasretin yollarda kaldı uyuyorum gelde kaldır sevdiğini Nazlim

21*06*13*Karataş*