Hasretine Yandığım Yar

Bak
yine hasretine yollara düştüm
beden gelmesede ruhum kavuşur sana
sana gelmek istiyor bu cihanda cana

hep demişim yolları yürümekle aşınmaz
insan sevmekle yorulmazmış
yine düşündüm uzak yollara kaldığım
hasretine yüreğime yanarken özlediğim yar

baharlı gül yüzün yorgunluğum oldu olası
hasretine yüreğim yanar dost gönül rüyası
elbet bir gün gelir mevsim kış olsada sonu bahar

gecelere yazılmıyor gündüze
ne yapsam altın sarısı güneşin parıltısı
sözlerin bakışına durduk ardında koşarken yoruldum yar

yürümez sema döner yürek tellerimizın sızısı
maviye umut sardık her kalkışımızla
ne biçak nede makar kesmiyor umuda
kesmiyor
kesmez bilmecesi yaşamın son sevda durağında

şiir dünyam yenilmez sevdasına kalan
demirden gülün solmaz adımların izinden yollar bitmez kör karanlıklarda
gerçeğin deminde ne kadar öfkeyi kine umut sardığın
gizemli yaşamak zor olsada durulmuyor sularım

seni görmeyince geçmiyor zaman hasretin çekilmiyor yar
gündüzün aydınlanmazsa gözlerin şevki karanlığın ömüre saydı
donmuş kış mevsimi baharıma tiken gülü de olur onur sayarım

sözlerin unutmam ki
ne anlarsan anla be gülüm yardan geçilmez kışta olsa
yaşanır zaman dağlarımda sen yaman olursun
bir tek sen i sevdiğim gül yüzlü baharım bildiğimsin
yar...

010*02*13*Karataş