Hasretini Dost Belledim

Sonu gelmeyen gecelerde
sensizliğin hasretini çektim
Bilmezler ki gülüm
hasretini dost belledim

Yürüyorum ve bunları düşünüyorum
Yağmur delicesine yağıyor
Sanki bir şeylere kızmış gibi
Sanki vefasızlara kızmış gibi

Yağmur damlaları vücuduma değil
yüreğime işlerken
Sensizliğin bana bıraktığı sessizlik hala yerinde
İnadına susuyor belki de

Sokak lambalarıda tek tek sönmeye başladı
Şehir uykuya dalıyor
Gazaplar nefretler ihanetler günyüzüne çıkıyor
Senin gidişin gibi
Bir ihanetin bende kalan sancısı gibi

Bütün bunlardan sonra
ve sensizlikten sonra
bu şehir anlamsız geliyor bana
Nasıl anlatsam anlamsız işte
ANLAMSIZ anla artık anlamsız