Hasretini Sevdik

Ben senin beni; ben de bitirip seni çoğaltan hasretini sevdim,
Sensiz geçen her geceye bin kahır yükleyerek...
İçimde seyrettim, senin nasıl yüreğimin her köşesini sardığını...

Nice şafaklar doğdu umuda kapı açan ,
Nice yıldızlar kaydı senli gözlerimden kaçan..
İmkansız umutlar yeşerttim çorak topraklarımda...
İçimde büyüttüm sevgimi,sabrımı bir ulu çınar gibi..
Ve ben şimdi onun gölgesinde dinlendiriyorum,
Aşkın dan yorgun yüreğimi....

Ben senin hasretini sevdim,
Bugünsüz ,yarınsız, geleceksiz delicesine .....
Her gecede binlerce kez öldüm,
Her sabah yeniden doğdum seninle yeni güne...
Yüreğime hüznü, dudaklarıma susmayı,gözlerime özlemini öğrettim ...

Kirpiklerim nemli bakmıyor ,hayallerim kızmıyor yoksun düşlerime gayri...
Çıkmaz sokoklar da, içli bir türkünün nakaratını dinliyorum sadece...
Şiirlerimdeki isyanlara kurşun sıkarak...

Bu sefer benzeşen kaderimize baş kaldırıyorum
Yıkıntılarımı içime gömerek..
Cefakar ömrümün geri kalan kırıntıları toplayıp...
Bir bilinmeze yelken açıyorum yaşamın dehlizinde..
Çarmıha gerilmiş düşüncelerimde kanayan yaralarımı sararak..

Arada bir öbür yarımı arasamda,,
Tekrar,tekrar yolcu ediyorum hayalimden her düş/ün sonu,
Hasret rıhtımlarından el sallayarak, ait olduğu yere...
Ve özlemini soluyorum imbat rüzgarlarından ecelsiz ölümüme..

Dillerime sevginin andını pranga yaparak, sessizce sevmeyi öğreniyorum ,,
Ve el de kalanla avunmayı eşkiya yüreğimle ...
Biz senin bizi yakan hasretini sevdik..
Çünki piştik ve olduk hep birlikte....