Hasta Yatağımda

bana bakıp
düşündüğün gibi
içimdeki denizde
boğuluyorum
kendimi öldürüyorum
benden geriye ne kalacak
merak ediyorum
kimse bilmiyor
iyice sarardım
hayallerimi kovalıyorum
ölmekten de korkuyorum
bir hayal
denize doğru yürüyorum
uçuyorum adeta
hayat bulur muyum ?
dirilik verir mi ?
kurduğum düş
ölüm yatağında
bunu istemek
hakkım olmalı
hiç kaybetmedim umudumu
hiç kaybetmedim
beni hayata bağlayan
sevgini düşünüyorum
ziyaretime geldiğin ilk gün dü
ömrümü uzattın
ölüme bir iki gün kala
bunu görüyorum
sevgi
hafifletiyor acılarımı
yok ediyor korkularımı
hasta olmak istemiyorum
kımıltısız yatmak ta....

mustafa kaya
2015 / çengelköy