Hastalıklı Bir Aşk Bu

Gün geceye gebeydi artık,
Karanlıklar ise yine gözüme gözüme sokuyordu kendini,,
Havadaki kasvet omuzlarıma çökmüştü,
Ruhumdan isyan çığlıkları yükseliyordu semaya,
Ben ise yine gecenin doğumuna,
Şahitlik ediyordum,
Bir başıma.

Karanlık çökmeden hemen önce,
Düştün sen yine aklıma,
Yine saplanıp kaldı duygularım sana,
Bıçağı kalbime sokup,
Kanırta kanırta söküp attım,
Zannetmiştim seni yüreğimden oysa,
Kazımıştım seni ordan,
Silmiştim ismini beynimden,
Ama izleri kalmıştı hücrelerimde,
Bir hastalık gibi yayılıyordun,
Yine sen bedenimde...

Önüne geçemiyordum,
Her zerreme dağılan,
Geçmişimin,
Yeniden duygularımı işgal edip,
Tüm bedenimi zapt etmesini.

Soluduğum hava senin kokun gibiydi keskin,
Nefesimde bile senin kokun vardı sanki gitmeyen,
Camın önündeki küçük bir serçeye bile,
İsmini fısıldatmıştım kulağıma,
Yandaş arıyordum yeniden alevlenen hastalığıma,

Habis bir aşktı bu,
Söküp attıkça,
Yeniden daha fazla sarıyordu tüm organlarımı,
Dalga dalga yayılıyordu yüreğimden,
Tüm nefretlerime,
Ve esir alıyordu onları,
Yok ediyordu çaresizce...

Anlamadan sarmıştı yine her zerremi,
Ve ben gözlerinin içine baktıkça
Daha da saplanıp kalıyordum bu bataklığa,
Kurtulmak istedikçe senden, çırpınıyordum,
Ve beni daha fazla içine çekiyordu,
O efsunlu bakışların sorgusuzca...

Yine başına dönmüştüm her şeyin,
Bütün kabuk bağlayan yaralarımı
Yeniden deşmiştin.
Bir büyücü gibi,
Zapt etmiştin ruhumu,
Acıyordu kalbim umarsızca,
Çok canımı yakıyordun sen her seferinde,
Ve sonrada aniden gaiplere karışıp yok oluyordun.

Nefessiz ve soluksuz gecelerin içinde kayboluşlar,
Ve Soluk soluğa yeniden doğuşlar,
Bitmeyen bir kısır döngüydü bu,
Her defasında karmakarışık eden ruhumu.

Yeter artık kurtar beni senden,
Acıtma ne olur, daha fazla canımı,
Ya ebediyen benle kal hep bu bedende,
Ya da gideceksen git,
Git ki,
Bağrıma taş basıp,
Hastalıkla aşkıma yeniden çare bulayım.
Yeniden o hançeri oradan söküp atayım,
Kanayan yaralarıma da,
Bırakta tuz basayım...