Hastane Penceresi

12 Mayıs 92


Pencerem dâar, pencerem yüksek
Dibi derin kör kuyu
Ve gök yüzü, yakın ırak
Kuşlar geçer sevgi dolu
..............Kanat çırparak!

Ve çocuklar oynuyor
Penceremin dibinde
Ve sesinden de önce geçti tayyare
Çocuğun elinden kaçan balonu
Geçti penceremin önünden
Havalandı havalandı kayboldu
O çocuğun çığlıkları kulağımda kaldı
Yedi aydır ki şu kanlı yatağım
.............O pencerenin önünde!
Yani yarım seneyi geçti.
Şu çamlar ki şahidimdir
Gece gündüz uzanarak pencereme
Doktorlar gibi izliyorlar da beni
......................Anlıyorlar mı
Bende anlamış değilim ki
Boynumda ne geziyor kalçamın kemiği?
Yeniden yapıyorlar iskeleti
O yaraya ki.
Güle güle baktırıyorum bu gözleri!
O yara ki
Kördüğüm eylemiş bedeni
Ne ellerimi kullanabiliyorum
Ne de ayaklarımı
Uğraşıp duruyor doktorlar.
.......Çözmek için o kördüğümü!
Gırtlağımda giriş kapısı.
Ensemde açılmış penceresi
Doğraması plaktan.
Montajı telden
Her açılışında.
Bir umut, bir ışık saçar
.........................Kan
Havası acı hasret kokar penceremin!

Penceremin önünden uçan balon geçti
Uzatamadım elimi tutamadım
Tutamadım elini de bir çocuğun.
.....................Öpemedim yüzünü
Bir ömür kapandı yarım seneden fazla.
.................................Bu yatakta
Göklere hasret gönüllere hasret!

..................Benim dileğim var.
Henüz açmış çiçek kadar güzel
Her gün öptüğüm.
Öpmeye hasret kaldığım var
......................Oğlum İnan!

Ben bir yar ki görmek istiyorum
Her akşam yıldızlardan önce.
Şu karanlık penceremden
Gelsin gelsin girsin istiyorum
Her karanlık çöktüğünde.
Her parlak yıldızı o sanıyorum
Yıldızlar ki
O karanlığın koynunda yatar
Ben karanlığa da doyamıyorum
Ve pencerem engin
..........................Açık ve geniş
Çocuklarında erişebileceği kadar
Binlerce kucak kucak sevginin
.................Dolacağı kadar
............................Açık pencerem!

Hastane Günlerimden!