Hatice Abla

21 Haziran 1980’de vefat eden Türk şiirinin önde gelen isimlerinden aşkın, doğanın ve hüznün şair ve yazarı, lisede Faruk Nafiz Çamlıbel’le, Ahmet Hamdi Tanpınar’ın da öğrencisi olan Ahmet Muhip Dıranas’ın en tanınmış şiiri olan "FAHRİYE ABLA" şiirinden esinlenilerek yazılmıştır.

Şiirde anlatılanlar kurgu değil gerçek yaşam öyküsüdür.

Teyzekızım Hatice Ablama ailesiyle birlikte sağlık, mutluluk ve huzur dolu hayırlı ömürler diliyorum.

HATİCE ABLA 

Bahçelievler vardı çok şirin bir ilçede

Oynardın çocuklarla meyve dolu bahçede

Dalından toplanırdı elma, şeftali,kiraz

Evin güzel kızıydın naz yapardın sen biraz

Teyzeoğlum çalardı güzel mandolin ve saz

"Gulüm" derdin sen bana beni her gördüğünde

Ne zarif teyzekızıydın sen Hatice abla

Eviniz havuzluydu, meyve bahçeli evdi

Girişteki rengarenk güller seni çok sevdi

Seni görünce sanki hepsi birden açardı

Koklayasın diyerek sana koku saçardı

Serçeler eşlik eder hepsi birden uçardı

Bahçedeki şeftali ağaçları altında

Ne şirin teyzekızıydın sen Hatice abla

Mahallede kim varsa herkes seni söylerdi

Sen işine giderken geçsin diye beklerdi

O gün sen ne giymişsen onu örnek alırdı

Nasıl da uyumluydun herkes hayran kalırdı

Amcan Almanya’daydı istediğin olurdu

Parfümlü saçlarınla abartmazdın makyajı

Ne havalı teyzekızıydın Hatice abla

Türkmenoğlu diyor ki her zaman çok sevildin

Çok havalı olsan da uçuk, kaçık değildin

Lise öğretmeninle kısmet oldu sözlendin

Nişanlandıktan sonra düğün dernek evlendin

Unutuldum sanma hiç sen her zaman özlendin

Tayinim çıktığında bize yardıma geldin

Ne vefalı teyzekızıydın Hatice abla

Türkmenoğlu (Şükrü Atay)