Hatice'ye Bakma Sen Neticeden Haber Ver

son sözümü henüz söylemedim
son şiirimi hemen yazamadım
yazmadım ki
derdime derman olsun

velhasıl,
süvarilerin iz düşümünden
babasının kimin kurşun attığını
yalnız efe hikasinden....

vaz geçemedim gönlümün açtığı kapıları
kilit vuramadım
ah gönlüm...
yüreğimin tahtı gönlüm

bu yaşamın en acımasızı
bana olan karezin neydi
gönül fermanı..
yüreği katlanacak bir diramit gücü
kalp acısı

ondandır ki
kimseden vaz geçemem
ben toprağa benzerim
çünkü enson gideceğim yer
O topraktı

acıda olsa doyamam acılara
kelepçeli ellerde olsa
direnirim gönlümün asiliğine
ondandır ki
gönül hoş mutlu

yaşamın yolu düz
gerçeğin yolu taşlı
isterse yuvarlanır
istemezse tuvarlanırsın

zan etmeyin yokluk sensizlik
ah insan
her biri başka cinsten..
her türlü yaratılışın
kahrını çekenler bilir

insanlık nedir ?
aklımla ölsem gam yemem gönül
bu yürek olduktan sonra

bilemedim.
gereğinden fazla sevgi
çok insana gelmez
ve fazlasını taşıyamaz

bilmedin
haticeye bakma
sen neticeden haber ver
iyi'misin onu söyle ki
ben alnından öpeyim.

21/03/2011 - Karataş