Hatırımda Kalan Hiçliğe

Hatırlarım

Kendimi dünyanın tavanından astığım o gündü

Giderken sana bırakmıştım kederimi

Görkemli bir son olmayacaktı benim gidişim biliyordum

Öylesine yaşanmış bir tesadüf gibi

Usulca ve kimsesiz gidiyordum bu dünyadan

Tıpkı geldiğim gibi

Adımlarımı sayarak atmadan

Son bir defa aynaya bile bakmadan

Kendime çeki düzen vermeden gidiyordum hayat denen bu hiçlikten

Zaten

Kendimi kendim gibi görmeyeli uzun zaman olmuştu

Yansımasında güzele dair bir şey göremediğim bir cesede bakmanın da bir anlamı yoktu

Öylece bıraktım kendimi boşluğa

Her şey bir anda olup bitti

Ama

O bir anlık mesafede

Merak etmeden de duramadım

Çok keyif almış mıydı bu koca dünya beni çiğneyip tükürürken

Bu kadar zalim olmak zorunda mıydı

Hatırlarım

Dünyanın tavanında bedenimin boşlukta sallandığı bir gündü 

Gelişimi geçtim

Gidişimin bile

Gidecek yeri yoktu

Bu yüzden seslendim tanrıya 

Eğer mümkünse affına sığınmak istiyorum dedim 

İçime yerleşen bu hüznü

Ellerime bulaşan günahları

Kalbimde hiç dinmeyen sızımı

Geçirecek başka bir yer olduğunu hiç sanmıyorum

Rahatsızlık vermek istemezdim sana İnan

Ama anlaşılan

Beni temize çekecek tek yeri de kendine saklamışsın

Hatırlarım

Bedenimi dünyanın tavanında sallanırken buldukları bir gündü

Kendimden kalanları bir kuytuya saklamak istemiştim

Bir miras gibi benden sonra gelecek zavallıyı uyarsın diye içine birkaç kelime de yazmak

Ama ne yazacak ne de bırakacak bir şey kalmamıştı benden geriye

Kendi mesajımı kendi derime bu yüzden kazıdım

‘Sen bile sana ait değilken bu dünyada kalmaya çalışma arsızlığı niye

Başka tutunacak dal mı bulamadın

Eğer imkanın olursa oyuna başlamadan önce oynamak istemediğini Tanrı’ya söyle

Belki o zaman benim gibi boşlukta sallanan bir ruh olmaktan kurtulursun’

Ah ki ah

Beklentilerle kendimi kaldırdığım onca zamana lanet olsun

Keşke kaybetmeye değer anılar bırakmayacağımı çok daha önce anlasaydım

Gırtlağımı yakan nefesimi

İçime dert olan gizlerimi

Gözyaşlarıma bulaşan kinimi basıp da göğsüme

Her şeyimmiş gibi korumasaydım

Ama nereden bilecektim

Bilemedim

Ben biliyorum sandıklarımın bir kandırmaca olduğunu çok geç anladım

Hatırlarım

Dünyanın tavanında sallanan bedenimin çürümeye başladığı bir gündü

‘Ölümüm bile hayırlısı’ ne demekmiş işte o gün anladım