Hatırladın mı

Hiç bir bahanen olmadan
Bir akşam gün batarken
Bir sabah taze ve aydınlık
Herhangi bir koltuğunda vapurun
Gülümsemiştin martılara

Hani en zor anında
İşler rayından çıkmışken
Yaprak gibi dökülmüştü ağaçların
Ağlamak ve bağırmak arasında,
Kol geziyordu duyguların
Sığmamışken dünyaya
Sığınmıştın bir dostun omzuna

Hatırla!
Göz göze geldiğin o anda
Kesilmişti ayakların yerden
Dikilmişti içindeki çocuk,
Baharlar kapında çiçeklenirken
Bağın kopmuştu dünyadan
Başka bir dünyanın çift kişilik
Yolcuları olmuştunuz
Bandırmıştın yüreğini, yüreğine

Henüz büyümemişken,
Büyütmüştün hayallerini
Resmettiğin kahramanın bedeninde
Kurtarmıştın dünyayı tüm kötülerden
Dolu dolu anlatırken Annene,
Silmiştin göz yaşlarını
Hele bir büyüyeyim,
Ben sana bakarım demiştin
Küçücük yüreğinle, kocaman sarmıştın
Yaralarını

Hatırladın mı?
Sürmez demişti, bir bilge
Ne acılar ne de mutluluklar
Bir ömür sürmez
İnsan insana değince
Tez yetiştirir baharlar çiçeklerini
İnsan insanı kırınca
Solar çiçekleri bahçelerinin
Mevsimler gibidir insan
Sürekli tekrarlar kendini...