Hatırlar mısın

Hatırlar mısın usta?

Hani;
Usunda talandı tarlaların
Ve
Katrandı;
Gecesi yok sayılan hatıraların.

Sünepe bir yalnızlık için yaktığın koca şehir,
Eylül dokunuşlarında, gün ışığına yetiştirdiğin meşale,
Serseri düşlere dağıttığın meyhaneler ve arşınlattığın kaldırımlar.

Hatırlar mısın usta ?

Tüm serseriliğin üstünden dökülürken
Fondip yapmıştın Meliha'yı da;
Ne enlemi kalmıştı varlığın, ne de boylamı yokluğun.

Of of diye başlayan naraların vardı hani,
Duyanı korkutan, göreni ağlatan.

Evet, usta;
Bilirim tenden çözülen geceleri,
Allah biliyor ya ben de istemiştim mevsimlere benliğimle katık olmayı.

Bir keresinde;
Kürdilihicazkâr ağlamıştın da, galata köprüsü kadeh tokuşturmuştu geçmişe
Kuleden çelebi aşklar uçmuştu boğaza doğru.

Hey gidi günler hey ;
Ürgüp bile nasibini almıştı; senin kalemin, benim nefesimde
Ağlayasım gelmişti annenin bu türküdeki sevdasına.

Sahi usta;
Gül mü kokar yâr?
Yetim mi kalır gece ve bitap mı düşer heceler?

Kızma usta bilene hak olan, bilmeyene gakmış ya,
Benim acemiliğimde bu işte.

Pınara sormuşlar ne ağlarsın;
O da demiş ya ırmak nehre zevce olmamalıydı ben çağlarken.

Yani usta,
Demem o ki;
Sen dağları delerken,
Biz de her damlayı deniz, denizi okyanus yaptık,
Yetmedi,
Okyanusu gökyüzünde salıncak gibi salladık.

Ne mor dudaklarımız kaldı ıslanmayan,
Ne de terkin esamesi kaldı yıkandığımız çamurlarda.

O kadar derin yaşadık ki aşkı;
Bankların bile jartiyeri kaçtı, sevdanın neşterine teslim olurken.

Şimdi söyle Işın Ergüney;
Bunca yıl elinde fırça, çizdiğin o yumuşak resimleri,
Artin'in sözündeki güzyaşında duvarın en sert yüzüne astın da;

Yazılan bunca şey aşkta dirilmek için miydi?
Yoksa! Ölmek miydi aşka?



12/04/2011