Hatırlar Mısın?

Hatırlar mısın?
Gülhane Parkı'nda bir bankta otururduk,
Sen hiç hatırlayamazdın ben bulurdum bankımızı,
Ne sohbetler ederdik orda,
Hepsi bir bir aklımda...
Ayrıldıktan sonra her İstanbul'a gittiğimde tek adresimdi,
Ayak izlerin kazınmıştı sanki oraya,
Sensiz seni yaşamaya çalışıyordum orda.
Bir senin yerine konuşurdum, bir kendi yerime,
Öyle tatlı sohbetler ederdim ki olmayan senle,
Ve orda olan, aslında senin olan benle.
Hayaline seni anlatıyordum,
Ne garip ki o da anlayamadı seni.
Anlam veremedi senin vefasızlığına,
Halbuki o çok vefalıydı sana nazire yaparcasına.
Sensiz seni yaşamak,
Son ayrıldığımız yerde; adliyenin önünde,
Sarılan çiftlere bakmak,
Yetmiyor artık bana,
Ya çıkmalıydım sevda yolunda bir basamak,
Ya da sensiz haramdı bana artık yaşamak,
Belki de boşunaydı artık sevdayla savaşmak.