Hatırsız Kahve Gözlerin

Düşüncelerimin yolu sana düşünce...

Güneşli bir günde,
Başlar mesai saati
Esmer ten üzerinde
Mavi bir elbise düşer hatrıma

Göle maya çalınır
Yemek molalarında
Bir liseli kız
Fıkralar anlatır,
Şeker satan dudaklarıyla

Hatır için bakılır fallar
Kahve gözlerin fincanında

Gün bitiminde,
Kapanır dükkanlar
Durakta içilir
Yasaklanan sigaralar
Dolmuşa ilk binen,
Kalana el sallar
Kömür karası saçlar düşer hatrıma

Düşüncelerden sen düşünce...

Kömürcü kızlar düşer hatrıma
Yüreği temiz, eteği kanlı
Yarı ölü yarı canlı

Ocaklarında kömür yanan
Kazanlarında şeker kaynayan
Bir şehir düşer hatrıma
Kömürcü kızlarına ağlayan

Söyle babana
''Havayı kirletiyormuş,
yasaklanacakmış kömür satışları''

Dumansız mı yanıyor ?
Kömürcü kızları...

Kim demiş ?
''Geleceği yok diye yakılmış kızların''

"Sen kapat gözlerini
Ver!.. Bana
Ben soğuturum ellerimde acısını
Bakarım telvesiz gözlerinin falına"

Nerde döküldü gözlerinin kahvesi...
Kimde kaldı bakışlarının hatrı?

Sahi fıkralar ağlatır mı insanı ?