Hayal Bu Ya...

Zamansız ve uçsuz bucaksız boşlukların birinde beyaz bir kapı,
Sapsarı çiçekler eşlik ediyor yanına kadar, yol sarı, merdiven sarı.
Önünde bir bulut sarıyor acıyan yanınızı, acılar sarı sızılar sarı.
Birden tadı müzik bir rüzgâr esiyor, söz sarı müzik sarı.
Tınılarıyla eşlik ediyor kapı üstü zilleri rüzgâra, onunda adı sarı.

Ürperiyorsunuz birden kapıyı çalmak mı sarı? Dönüp gitmek mi sarı?
Diz çöküp kalbimin önünde, düşüncelere bırakıyorum her yanımı,
Tekrar tekrar sorguluyorum, dönmek mi sarı? Ölmek mi sarı?

Kalkıp çalıyorum kapıyı, tülden kapı tokmağı, tülün rengi de sarı.
Açıyor ardına kadar kapısını, Aman Allah'ım ?O? nasıl bir ihtişam!
Ardındaki rüzgârlar sarı, gözlerimi kamaştıran ışıklar sarı.

Hayal benim ya, yok ediyorum tüm sarıları, sancılarının içinden.
Bir ?O?, bir ben, bir de kapı kalıyor yok edilmeyeceklerden.
İki tane kanat takıyorum ?O?na, dillerin yalan söylemişliklerinden.
Ve tutuyorum ellerinden sıkıca, öpüyorum heyecanla parıldayan gözlerinden.
Olmadığım zamanlarda sana ulaşsam diyorum, sana bakan her gözden.

Nedendir bilinmez, sürüklenişler içinde savrulurken, gelmeyen bir tek söz "Sen"den.
Kahrediyor beni bu lal halin, soruyorum ikiyüzlü yalnızlıklarına biraz ?Sen?den.
İki damla yaş oluyor ikiyüzlü yalnızlıkların, süzülüyor gözlerinden.
Pervasız bulutlar, sonrada yağmurlar oluyor her söz kendiliğinden.

Asla ara koyamıyor virgül, sohbetin deminde ki ?Sen?liklerden.
Hayal benim ya! Söküp atıyorum tüm acıları hem senden hem de benden.
Mutluluk buğusu çöküyor gözlerine, inan geçici bu seferki ayrılık ?Sen?den.

Hayal benim ya! her zamanki gibi kısa sürmeli ve bölünmeli tam orta yerinden.
Ve giderken yine anlamsızlıklara bürünüp söylenmeli;
O bembeyaz tenine dokunup, ölebilseydim yine ve yeniden.

11/10/2008