Hayalbaz Şiirler 5 (hatice)

Renkli kağıtlar biriktirirdi Hatice çocukluğunda,
Kocaman, derin, siyah gözleri vardı.
Renk, renk, parlak, cafcaflı kağıtlar.
Çikolata, şeker, paket kağıtları,
Parlak renkli olsunlar yeter,
Sokaktan, çöpten, parktan, nerde olsalar toplardı.
Annesi görmeden, getirirdi eve,
Eliyle, özenle ütüler, oraya buraya saklardı.
Evde kimse yokken, çıkarırdı yerlerinden,
Tek, tek elden geçirir, renklerinde, düşlere dalardı.
Annesi çok kızardı.
Aklına esince, kağıtları toplar,
Uzak sokaklardaki çöp bidonlarına atardı.
Hatice ağlar, sorardı,
Neden? attın parlak kağıtlarımı.
Annesi, susardı, ölesiye sevdiği kızının,
Geleceğinden korkardı.
Aradan yıllar geçti,önce sırılsıklam aşık oldu,
Sonra evlendi, Hatice.
Üç, beş yıl sonra da terkedildi.
Ayakları geri, geri giderken, döndü, baba evine.
Yaşlı anne ve babası da kısa aralıklarla öldüler.
Yapayalnız kaldı, düşleri yıkılmış Hatice.
Birgün pet şişe toplamaya başladı.
Parlak renkli olsunlar yeter,
Sakaktan, çöplükten, parktan, nerde olsalar toplardı.
Önce, odaları doldurdu şişeler,
Sonra salonu, bahçeyi
Sokaklara taşmaya başlayınca,
Komşular, belediyeye haber verdiler.
Şişeleri toplarken işçiler,
Kendini yerden yere atan Haticeyi polisler,
Akıl hastahanesine götürdüler.
Öyküsünü bilen, eski komşu teyzeler ağlarken,
Bilmeyenlerin kimisi şaşırdılar, kimisi güldüler.