Hayalet Çocuk

ellerin tükenmez kalem izi
ve kapalı yaşamaya sımsıkı
gözlerin kağıt kesiği
ve kıyıya vuran balina bakışı
havayı yırtan bedenin
yağmur Tanrısı
ve yazık
yurdun kasımpatı ölüsünden; yeraltı

plastik çiçekler

bir uçurum büyütüyorsun içinde
mum ağaçlarını söndürüyorsun
tek tek
tek tek çürütüyorsun idealizmi
ideale o denli muhtaçken

eriyor göğüs kafesin
beyaz

sentetik güneşler

hayvan mezarlıkları boyunca yürüyorsun
ulu köpeklerin eş zamanlı uluduğu
dolunay şiirleriyle
sen; iflah olmaz gececi
sen kucağında Afrika boşluğu
dilinde kanlı elmas kesikleri

bir kızılderili atasözü karışıyor ruhuna
rüzgarlarıyla
beyaz

yarım; çarpık gülüşmeler

okyanusun dibinde arıyorsun
kayıp kıtanı
mercan kayalıklarında
kum aynalarında
yosunlar bağlıyor bileklerini
önünde vatozlar gizleniyor

inanma hayalet çocuk kimseye

bir reklam panosunda misal
aşka rastlayabilirsin
iri puntolarla, renkli rüyalarla
sakın inanma

sen yine
geç yıkılmış duvarlardan

sen yine
geç sahici yalanlardan