Hayaller Kelepçe Tutmaz

Kalemin ağzı
Eskisi gibi sivri değil
Kırmışlar boynunu bir şafak vaktinde

Merhemi yok
İçimden yürüyor sensizlik

Gökyüzünü vurmuşlar
Göz bebeklerime sunmuşlar
Korkuyor insan özlemin ikramından

Sevince özgürdük
Yazamıyorsun yaşayamıyorsun
Yanılıp yangın da olamıyorsun şimdi

Bu yüzdendir
Hiç düşünmüyorum
Hiç düş kurmuyorum
Hiçlikte bile sana ağlamıyorum

Özgürleşince sevgili
Özgürleşince elimde güller karanfiller

O zaman
Yanı başımızdan akacak nehirler

Bir çiçek gibi
Kovanda birikmiş bal gibi olacağız

Umudunu kaybetme
Hayaller kelepçe tutmaz sevgilim