Hayaller Yaşatır İnsanı

Hayaller hatıralardan hoştur
Hatıralar kılıf beğenmez, neyse odur.
Oysa hayaller kusursuzluğa özenir.
Onca mesafelere rağmen yanımdaysan
Dokunabiliyorsam sana, sorun yok,
Gitsen bile mühim değil artık
Hayaller yaşatır insanı

Odamın kapısı açılmıştır mesela
Sen girmişsindir içeri
Acıkmışlığımı sormuşsundur
Uykulu gözleri sana açmışım
Eğilip saçımı okşamışın
Başım düşmüş dizlerine
Uyumuşum rüyam olmuşsun

Bir çiçek tarlasında koşmuş yorulmuşsun
Yanımdasın, biraz şımarmışsın
Al mendilinle alnıma sürmüşsün
Kuruyan bir noktasına
Bir öpücük kondurmuşsun ansızın
Gözlerin gözlerimdedir
Sonra yanağımdasın
Öpüp kaçmışsındır
Şen gülmelerle çiçek deryasında kaybolmuşsun

İŞTE HAYALLERDİR
BUNLARI YAŞATAN
Esir adamın özgür kartalıdır hayal
Aç midenin zengin sofrasıdır
Fakirin saray yavrusudur hayal
Mecnun'un Leyla'sıdır
Hayal olmasaydı çekilir miydi hayat.
Hayallerdir insanı yaşatan

Sensizliğin huzurunda
Cehennem bile üşütür bedenimi
En kalabalık şehir bile
Yalnızlığı tattırır sensizlik
Fakat hayalimle ben her gün seni öpüyorum
Saçlarını okşuyorum
Ellerine dokunup dizlerinde uyuyabiliyorum
Yoksa sensizliğin kıyametler kopardığı
Bu ıssız diyarda nasıl gülebilirdim ki
Hayaller yaşatır insanı, ben de GÜLÜYORUM...